Βοηθώντας τους άντρες να βοηθήσουν τον εαυτό τους.
- zz
- 16 Φεβ 2015
- διαβάστηκε 2 λεπτά
Προσπαθείστε να φανταστείτε τον Marlboro man, τον σκληροτράχηλο δλδ. καουμπόυ στα τσιγάρα της Μάλμπορο, σε ψυχοθεραπεία. Δύσκολο έτσι.. Ο Marlboro man δε χρειάζεται βοήθεια, ούτε ποτέ θα μιλούσε για συναισθήματα. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρει καν τι είναι αυτο. Παραδοσιακά, η κοινωνία ζητά από τους άντρες να μιμηθούν τον σκληρό ανεξάρτητο Marlboro man, που δεν έχει συναισθήματα και δεν του ταιριάζει καθόλου η θεραπεία.
Δεκάδες έρευνες τα τελευταία χρόνια έδειξαν ότι οι άντρες όλων των εθνικοτήτων έχουν πολυ λίγες πιθανότητες να ζητήσουν βοήθεια για κάθε είδους πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, της κατάχρησης ουσιών αλλα και γενικά στρεσογόνων προβλήματων, σε σχέση με τις γυναίκες. Αυτο συμβαίνει ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα σε ίδιο ή και σε μεγαλύτερο ποσοστό με τις γυναίκες.
Σε έρευνα του 1993 ο ψυχολόγος John Vessey, μετά από ανάλυση πολλών επιδημιολογικών ερευνών, κατέληξε ότι πάνω απο τα 2/3 των εξωτερικών επισκεπτών σε κέντρα ψυχικής υγείας ήταν γυναίκες. Αυτή η ανικανότητα ή διστακτικότητα ή έστω απροθυμία των ανδρών να ζητήσουν βοήθεια μπορεί να βλάψει την ψυχική και σωματική τους υγεία και να κάνει δύσκολη τη ζωή των φίλων και συγγενών τους.
Δεν ειναι βιολογικά καθορισμένο ότι οι άντρες θα ζητούν λιγότερο βοήθεια σε σχέση με τις γυναίκες, λένε οι ερευνητές. Αυτό σημαίνει ότι οφείλεται, στην κοινωνία και την ανατροφή. Οι άντρες μαθαίνουν να μη ζητούν βοήθεια.
"Οι άντρες δε κλαίνε"
Το τραγούδησε και η Μαρινέλλα πολλές δεκαετίες πριν στην ελληνική πραγματικότητα...
Πολλά αγόρια μαθαίνουν από τους γονείς ή έστω από άλλα αγόρια ότι δε πρέπει να εγκδηλώνουν για κανένα λόγο ευαισθησία ή τρυφερότητα, αλλά να καταπιέζουν τις αντιδράσεις των συναισθημάτων τους όπως το κλάμα ή ακομη και τις εκφράσεις λύπης στο προσωπό τους. 'Ετσι, μέχρι να ενηλικιωθούν έχουν χάσει κάθε έπαφη με τα συναισθήματά τους αλλά και την δυνατότητα να μπορούν να τα εκφράσουν με λόγια.
Όταν οι άνδρες συνειδητοποιούν ότι έχουν κατάθλιψη το ρίχνουν συνήθως στο ποτό ή οτιδήποτε άλλο αλλά δεν πηγαίνουν να δουν έναν ειδικό.
Για να ωφεληθεί από τη θεραπεία ένας άνδρας, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι χρειάζεται βοήθεια, να στηριχθεί στον σύμβουλο ψυχικής υγείας και να συζητήσει ανοιχτά, να εκφράσει λοιπόν συναισθήματα, πράγμα όμως που έρχεται σε αντίθεση με το ρόλο του στην κοινωνία.
Οι "παραδοσιακοί" δε άντρες, με υψηλα στάνταρτς αρρενοπώτητας έχουν πολύ αρνητική γνώμη για την ψυχοθεραπεία. Κάποιοι φοβούνται ότι η κοινωνία θα τους απαξιώσει που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, αφού το να ζητάνε ή ακόμη κι απλά να χρειάζονται θεραπεία δεν είναι και πολύ αρσενική συμπεριφορά. Μερικοί πάλι, φοβούνται να μιλήσουν για την θεραπεία που ίσως ξεκίνησαν στο περιβάλλον τους και ειδικά στον εργασιακό χώρο γιατί θεωρούν ότι αυτό θα τους στιγματίσει.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν?
Ένας τρόπος είναι να πειστούν ότι τα θέματα για τα οποία ίσως χρειάζεται να απευθυνθούν σε ειδικό, απασχολούν κι άλλους άνδρες και είναι γενικά νορμάλ, όπως π.χ. η στυτική δυσλειτουργία, ειδικά μετά από τις διαφημίσεις των φαρμάκων όπως το viagra κλπ. που έφεραν το θέμα στο προσκήνιο. Μια ανάλογη προσπάθεια γίνεται στην Αμερική με την καμπάνια "Real men, real depression" (αληθινοί άνδρες, αληθινή κατάθλιψη), ώστε να αυξήσει την ενημέρωση και τη γνώση για το θέμα, και να πείσει τους άντρες να επισκεφτούν τους ειδικούς.
Οι θεραπευτές μπορούν ακόμη και να αλλάξουν κάπως την ορολογία που χρησιμοποιούν ώστε να είναι πιο απόδεκτή από τοτς άντρες π.χ. αντί για "θεραπεία" την λέξη "συναντήσεις" .
Comentarios